In haar boek “Zuhal” geeft Zuhal Demir een inkijk in haar jeugd.
De politica groeide op in Genk in de jaren tachtig. Toch was er niet veel luxe, een badkamer had het gezin niet en ook warm water uit de kraan behoorde niet de mogelijkheden.
“Ons huis werd met steenkool verwarmd. Als we warm water wilden, moesten we dat opwarmen”, gaat Zuhal van start in Het Laatste Nieuws. “Zo raakte mijn broer zwaar verbrand.”
Ook de rest van het huis was in erbarmelijke toestand, zo zou er een kamer geweest zijn die zo hard beschimmeld was, dat deze permanent gesloten werd.
“Wij leefden met zeven van één mijnwerkersloon. Mijn moeder smeerde zo één groot wit brood van de Aldi met choco. Jonge kaas? Enkel als het in afslag was in de winkel en dan was het al een hoogdag”, herinnert Zuhal zich.
“Wij spraken geen Nederlands thuis, hadden weinig geld en toch voedde mijn moeder ons”, besluit de politica dankbaar.
