Wendy Van Wanten kan niet zonder muziek en optreden, maar ze kan ook niet zonder lichamelijkheid. Dat vindt ze al net zo belangrijk als de zon op haar huid.
“Zonder lichamelijk contact of zonder de omhelzingen van mensen, voel ik mij koud. Lichamelijkheid, dat is dopamine voor mij. Een kusje tussendoor. Elkaar eens aanraken bij het kruisen in de keuken. Als Frans en ik ’s avonds in bed kruipen, moet ik hem voelen tegen mij. En als hij zich dan al eens te snel omkeert, begin ik te tobben. Er zal toch niks zijn, zeker”, vertelt ze aan Het Laatste Nieuws.
Bij lichamelijkheid hoort natuurlijk ook seksualiteit en daarover heeft Wendy gelukkig niet te klagen. Als ze zeggen dat het mindert met de jaren, dan kan zij die stelling wel ontkrachten.
“Het wordt net beter, op voorwaarde tenminste dat het met de juiste partner is. Maar Frans is een gezonde jongen, dus dat zit wel goed. De frequentie wisselt al eens, maar dat is normaal, denk ik. Op vakantie wat meer, op andere momenten wat minder. Maar is het iets dat we bewust moeten onderhouden? Nee, zeker niet. Het gebeurt vanzelf.”
