Om echt tot rust te komen, klom Meyrem Almaci altijd graag in bomen. En hoewel ze voorzichtiger is als vroeger, blijft het voor haar de ultieme onthechting, verklapt ze in Primo.
Ook haar twee zonen hebben die gewoonte overgenomen, zei het minder dwangmatig. “Voor mijn zonen vind ik het echt jammer dat er niet zoveel open ruimtes meer zijn”, klinkt ze teleurgesteld.
Wat haar zo aantrekt in dat klimmen? “Gewoon dat overzicht hebben op die hoogte vind ik zalig”, legt ze uit. “Ik voel me daar veilig. En het kunnen observeren zonder zelf gezien te worden, vind ik een zeer fijn gevoel.
Als mensen haar plots in een boom zien, schrikken ze zich een breuk, grapt ze lachend in Primo.
Dat rebelse trekje heeft Meyrem naar eigen zeggen altijd gehad. “Ik moest zo zijn, anders was ik nooit geraakt waar ik ben geraakt.”
