Martin Heylen heeft de voorbije jaren heel wat straffe programma’s gemaakt. Voor zijn nieuwste parel ’40 jaar Reilen en Heylen’ is hij terug gedoken in zijn persoonlijke archief.
“Ik ben beginnen te schrijven in 1980. Zoals ik al zei, werkte ik toen in een fabriek. Er waren maar twee mogelijkheden om eruit te geraken: muziek maken of schrijven, de enige talenten die ik in mezelf vermoedde. Het was mijn vrouw die me het duwtje gaf om er mijn job van te maken. Ik mocht beginnen bij De Morgen en daarna schreef ik voor andere kranten en weekbladen”, zegt Martin in Dag Allemaal.
Alles wat Martin ooit heeft geschreven, heeft hij altijd bewaard in een doos. Vooral uit het idee dat hij er later nog eens naar zou terugkijken.
“Maar ik hád nooit tijd, omdat ik steeds weer in een volgend project dook. In deze wereld moet je voortdurend met nieuwe ideeën komen, anders red je het niet. Daardoor heb ik nooit teruggeblikt, tot een jaar of zes geleden. Toen ik in die doos keek, vroeg ik mij af hoe het die mensen na al die jaren was vergaan en wat zij ons kunnen leren. En dus heb ik sommigen opnieuw opgezocht.”
