70 jaar geleden zag jeugdschrijver Marc de Bel het levenslicht in Kruishoutem. Naar eigen zeggen groeide hij op in een heel warm nest, als zesde van zes kinderen. Bovendien was hij ook echt een nakomertje, zo lezen we in Primo.
“Ik heb een fantastische jeugd gehad. Ik mocht alles doen van mijn ouders, ik moest alleen voor donker thuis zijn. Altijd zaten we op straat en in velden en bossen te spelen”, herinnert Marc zich. “Ik was de jongste van zes. Ik had zussen die zeventien en zestien jaar ouder waren, een vijftien jaar oudere broer, nog een twaalf jaar oudere zus en een vijf jaar oudere broer.”
“Eigenlijk was de familiefoto al gemaakt. Maar toen was ik er ook ineens”, lacht de auteur. “Mijn oudere zussen stonden te wachten tot ik in mijn luier gedaan had om me te verversen. Mijn moeder was de meest positieve mens die ik ooit gekend heb en dan was er ook nog mijn grootmoeder die bij ons inwoonde”, bezingt Marc zijn jeugd.
