Een maand lang moest Kürt Rogiers wachten op de resultaten rond het onderzoek voor ALS dat hij moest ondergaan. Hij leeft een maand lang met onzekerheid, maar wat nog veel erger was: met heel veel angst.
Gelukkig voor Kürt en zijn gezin was de uitslag positief en was de angst eigenlijk nergens voor nodig. Als was de opluchting bij Kürt ook maar van korte duur.
“Het gif in mijn hoofd zat er al. Mensen zeiden: ‘Kom op, Kürt, je hebt de ziekte niet, begin maar weer normaal te doen.’ Maar dat lukte me niet. Omdat het niet alleen over mij ging al die tijd, maar ook over mijn kinderen, hè, mocht het de familiale vorm zijn. Alles wat je graag ziet, kunnen kwijtraken: mijn fundamenten daverden”, blikt hij terug in Het Laatste Nieuws.
Hij merkte ook heel snel dat zijn hoofd en lijf niet goed met elkaar communiceerden. Hoe je je voelt staat in schril contrast met hoe je denkt.
“Rationeel wist ik na de uitslag: het is voorbij, het ligt achter ons. Maar ik voelde het niet. Ik begon het op te schrijven en thuis uit te hangen, tot in de binnenkant van de kasten toe. Briefjes met ‘Wij zijn gezond!’ erop. Een traumapsychologe heeft me uiteindelijk iets heel belangrijks geleerd: ‘Blijf uit je hoofd.’ Soms begin ik in bed weer na te denken. Dan duw ik dat weg, ik kan dat steeds beter.”
