Geert Hoste vertelt in Primo dat hij acht jaar was wanneer hij voor het eerst naar een pleeggezin ging.
Bij zijn nieuwe gezin kon Geert niet al te best aarden, zo blijkt. De komiek is er zelfs weggelopen. “Die lieve mensen hadden al zes kinderen en ineens kwam ik daarbij. Ik ervaarde dat als heftig”, gaat hij van start. “Maar goed, ik kon de wereld aan, dacht ik. Op mijn negende nam ik al op mijn eentje de trein. Dat kan je je vandaag toch niet meer voorstellen? Zonder tracker of gsm, hé. Dat kon toen allemaal.”
Op internaat waren ze dan weer té streng volgen Geert. “Surveillanten durfden fysiek geweld gebruiken. Ik herinner me nog dat een surveillant me eens bij mijn haren greep en helemaal door de studiezaal sleurde.”
“Ik was geen deugniet, maar ik had wel altijd een antwoord klaar. En humor, hé. Maar niet iedereen apprecieerde dat. Of begreep mijn humor. Maar verder was ik een heel beleefd kind”, besluit hij.
