In 2020 verliet Annelies Verlinden de advocatuur en koos ze voor de politiek. Meteen belandde ze op Binnenlandse Zaken, een bewogen portefeuille. Zou ze met wat ze nu weet opnieuw de stap naar de politiek zetten? Humo vroeg het haar.
“Zeker”, is haar kordate antwoord. “Het is een voorrecht om de samenleving te verbeteren, maar het is soms heftig. En je moet deze job niet doen om nieuwe vrienden te maken.”
Volgens de politica is het soms een ondankbare job waar theaterspelen nooit veraf is. “Hoe luider je roept en hoe meer conflict je zaait, hoe meer je bestaat”, fileert ze het politieke wereldje.
Zelf weigert Annelies dit spelletje mee te spelen. “Ik doe daar bewust niet aan mee, al moet ik soms hard op m’n tanden bijten”.
Dat sommige kranten haar een ijskonijn noemen kwetst de bewogen politica. “Ik moet ook altijd lezen dat ik afstandelijk, zakelijk en koel ben. Daar herken ik mezelf niet helemaal in”, weerlegt ze in Humo.
Even later lacht ze sportief met haar etiket van ijskoningin. “Wie wil er nu niet vergeleken worden met Elsa van ‘Frozen’.
