Vlaanderen houdt van Manu Van Acker en zijn spontaniteit. Velen geloven erin dat er hem een mooie toekomst staat te wachten. De bekendheid die erbij komt, die neemt Manu er graag bij.
“Ik vind de bekendheid die bij mijn job komt kijken niet erg, maar er zijn momenten waarop ik er echt naar verlang om eens een avond op stap te gaan zonder al die blikken, zonder aangesproken te worden. Dat lijkt een eerstewereldprobleem, maar dat is het natuurlijk niet. In september trok ik vijf dagen alleen naar Madrid en werd ik niet één keer herkend. Dat was een verademing”, geeft hij wel toe in De Morgen.
Manu komt over als een sympathieke, goedlachse en spontane man. Maar wat velen niet weten is dat hij heel slecht tegen zijn verlies kan.
“In de dingen die ik doe, wil ik de beste zijn. Dat werd van thuis uit meegegeven: het maakte voor mijn ouders niet uit wat ik later precies zou worden, maar ik moest er wel in uitblinken. Die drang om beter te worden is echt de grote drijfveer in mijn leven.”
