Een jaar geleden moest Kürt Rogiers afscheid nemen van zijn lieve mama die overleed na een lange slepende ziekte.
Zij verbleef in de laatste fase van haar leven in een zorgcentrum waar ze 24 uur per dag werd verzorgd.
“Haar kamertje had relatief weinig zonlicht, behalve tussen half twee en half drie. In haar laatste weken heb ik mijn moeder nog een variant van het begrip ‘happy hour’ geleerd: ‘Mama, het uur waarop in jouw kamer de zon schijnt, is jouw happy hour’”, blikt Rogiers terug in Linda.
En dat begrip ‘Happy Hour’ kreeg een nog mooiere betekenis op de dag dat de vrouw is komen te overlijden.
“Op die bewuste vrijdag waarop mijn vader, mijn zus en ik aan haar sterfbed zaten, scheen de zon op haar gezicht en is ze tijdens haar happy hour vertrokken.”
