Daan Alferink werd lange tijd gepest op school omdat hij op mannen valt. Tot Daan de knop omdraaide en de pesters geen kans meer gaf om hem te pesten. Hij begon mee te spelen in musicals en liep over het schoolplein met de kin omhoog en schouders achteruit.
“Ik hou er niet van een slachtoffer te zijn. Pas op, ik liep soms nog met dichtgeknepen billen door de gangen, hoor. Met mijn handtas, want die vond ik mooier dan een rugzak. Achteraf bekeken was dat erg knap van m’n ouders: ze hebben me nooit proberen tegen te houden. Ze zeiden: ‘Als jij die handtas mooi vindt, ga je gewoon met die handtas naar school”, zegt Daan in Humo.
Sommige mannen hebben het erg moeilijk om te beseffen dat ze op mannen vallen. En dat was bij Daan niet anders.
“Het is raar om te beseffen dat je ‘anders’ bent. En toen ik een tiener was, waren er amper rolmodellen: boeken en films hadden geen homoseksuele personages, en als er toch ‘ns eentje in zat, was het bijna altijd een karikatuur met wie het slecht afliep. Nooit eens een happy end voor die mensen! Dus ik dacht: dat zal mij níét overkomen, ik vertel dit aan niemand.”
