Hoewel Conner Rousseau altijd graag naar zijn vader ging in Nieuwpoort, was het als vijftien-zestienjarige soms ook een heuse straf. Zijn moeder dacht ook vaak dat ze haar zoon kon straffen door hem naar zijn vader te sturen.
“Ik speelde dat graag mee, maar eigenlijk was ik er a bij al ook wel graag. Het was een beetje dubbel. Maar het waren zeker twee verschillende werelden. Veel van mijn vrienden en klasgenoten in Sint-Niklaas waren kinderen van advocaten, apothekers, dokters en notarissen. Terwijl mijn vrienden uit Nieuwpoort kinderen van arbeiders waren die zelf voornamelijk in het BSO en het TSO zaten”, zegt Conner in Primo.
Conner was altijd aan het werk in De Barkentijn in Nieuwpoort en daar kwamen veel kinderen uit de arbeidersklasse en was er ook veel armoede.
“En dat heeft me als persoon heel sterk gevormd tot wie ik vandaag ben. Ik ben een socialist maar ik ga niet de gelofte van armoede afleggen. Ik ben niet het type socialist die vindt dat hij zelf arm moet zijn om iets aan armoede te kunnen doen.”
