Nu wordt Christoff zowat overal op handen gedragen, maar dat is ooit anders geweest. Zeker aan het begin van zijn carrière was hij niet erg geliefd en werd hij vaak gepest. Dat hij toen en later niet eerder voor zichzelf is opgekomen, daar heeft hij nu veel spijt van.
“Ik was altijd keihard aan het werken. In Duitsland, in Vlaanderen. Altijd maar gaan, gaan, gaan. Presteren, presteren. Ik leefde tegen 200 per uur. En ik heb veel te vaak blind vertrouwen gehad in mensen die het niet waard zijn”, getuigt Christoff in De Morgen.
Maar rond corona kwam daar verandering in. Christoff ging samenwerken met andere mensen en nu vormen ze een goed team en is het voor iedereen leuk werken.
“Die enorme prestatiedruk is weg. We amuseren ons, het is veel chiller. Ik hoef niet meer op nummer 1 te staan. Ik word nu ook overal bij betrokken en iedereen heeft zijn inbreng. Vroeger werd alles voor mij gedaan, nu is het ons projectje.”
